بنرهای تبریک و تسلیت و مسأله محیط زیست

بنرهای تبریک و تسلیت و مسألۀ محیط زیست

حمزه‌على نصيرى روزنامه همدلی صفح جامعه ۲۳ شهریور ۹۵

۱. تشکیلاتی تشریفاتی داریم که تعداد اعضای اصلی و على البدل آن به زور، از مرز یک "جین" درمی‌گذرد. عمر فعالیت تشکیلات مان ۴ سال است. قرار است هر سال یکی از ما به نوبت رئیس این تشکیلات چند نفره و یکی دیگرمان نایب رئیس آن شویم. متأسفانه عمر فعالیت تشکیلات مان قد نمی‌دهد که همۀ اعضای این تشکیلاتِ یک جینی، به ریاست و یا نایب الرئیسی برسند و طعم شیرین این عنوان رؤیایی را بچشند! ایکاش سالهای عمر تشکیلات مان حداقل به تعداد اعضای آن می‌رسید. اگر چنین می‌بود هیچ یک از ما به درد و دلهرۀ ناکامی در رسیدن به ریاست مبتلا نمی‌شدیم و از اینکه قرعۀ فال ریاستِ نوبتی به نام مان بیفتد، ذوق مرگ نمی‌گشتیم. قانون است دیگر؛ هر چند در خیلی از موارد میشه دورش زد اما این یکی از جمله مواردی‌ست که در مقابل دیدگان مردمان است و نمی‌شود کاری برایش کرد و اگر در این ایام معدود و فرصت محدود قرعۀ ریاست به نام مان درآید، حاکی از یاری بخت و اقبال بلند است و جا دارد به شکرانۀ این بختِ بلند، صدها داربست فلزی در خیابانها و معابر شهر و آبادی به پا کنیم و سطح آبادی را با تمثال خوش اقبال خود و بنرهای تبریکات مان بپوشانیم. مهم به رخ کشیدن تمثال و اقبال مان و صد البته در همین فرصت و با همین بهانه شروع زودهنگام تبلیغات انتخاباتی مان است و این که این همه بنر پلاستیکی با طبیعت و محیط زیست چه خواهد کرد، به ما چه!؟

۲. هر چهار سال یکبار برنامه ای داریم تحت عنوان انتخابات نمایندگان مجلس. افرادی از اهل سیاست و اصحاب کیاست در هر منطقه ای وارد این رقابت میشوند. با توجه به اینکه فرایند معرفی کاندیداها معیوب و نارسا و شکل و شیوهٔ تبلیغات غیرعلمی و ناعادلانه است، اینکه ورود کنندگان به این عرصه تا چه اندازه بتوانند سخن و اندیشه و طرح و برنامهٔ خود را به گوش تودهٔ مردم برسانند، صرفاً به لیاقت و شایستگی آنان بستگی ندارد بلکه قدرت مادی و کثرت قوم و قبیله و طایفهٔ حامی تعیین کنندهٔ پیروز این رقابت است و گوی سبقت را کسی می رباید که سینه زن و چانه زن زیادی دارد نه کسی که دانشمند و اندیشمند و مدیر و مدبّر است! با این وصف فردای انتخابات با صدها و بل هزاران مترمربع بنر تبریک و تهنیت سطح شهر و آبادی را می پوشانیم و یک پیروزی اشتباهی را به یک شخصیت اشتباهی و خودمان تبریک میگوییم و به این نمی اندیشم که این همه بنر پلاستیکی غیرقابل تجزیه با جان طبیعت و محیط زیست مان چه خواهد کرد!!

۳. مرگ هر عزیزی غم انگیزترین رخداد زندگی برای هر بازمانده است و چه رسم زیبایی‌ست که خویشان و دوستان و آشنایان در چنین رخدادی افراد داغدیده را تنها نمی‌گذارند و می‌کوشند به هر طریق ممکن بخشی از بار سنگین هجران ابدی را از دوش آنان بردارند. اما انگار حضورمان در کنار داغدیده های عزیز و در مقابل دیدگان شان برای اثبات و ابراز ارادت و همدردی کافی نيست و گویا لازم است که حضور و همدردی خود را مستند کنیم. لذا هر کدام مان حداقل سه متر مربع بنر پلاستیکی با درج نام و نشان و تحریر واژهٔ "شریک غم تان"، بر در و دیوارشان نصب و بواسطهٔ آن حضور عینی خود را برای شان مستند میکنیم. مهم این است که ابراز ارادت و همدردی ما مستند و ثبت شود و اینکه صدها متر مربع بنر پلاستیکی تجزیه ناپذیر چه بلایی بر سر طبیعت و محیط زیست مان خواهد آورد به ما مربوط نيست!!

۴. خدا را سپاس که چرخ روزگار بر مراد مان چرخیده و امکان کربلا رفتن و سفر سوریه و حاجی شدن برای اغلب ایرانی ها امکانپذیر شده است. امروزه با افزایش تمکن مالی مردم و فراهم بودن امکانات سفر آسان و سریع، اینچنین سفرهایی تا حدودی عادی و همگانی شده و دیگر کار شاقّ و رؤیایی نيست. اما هنوز هم برگزاری مراسم و دادن ولیمه و اعلام رسمی کربلایی شدن و حاجی شدن بخشی از آداب و رسوم این قبیل سفرهاست و آنچه که جای نقد دارد این است که ما هنوز هم مراتب تبریکات خود را در قالب بنرهای پلاستیکی اعلام و مستند میکنیم. طوریکه گاهی مساحت بنرهای نصب شده در محل سکونت مسافرمان به صدها مترمربع می‌رسد! اینکه هزینۀ این همه بنر به میلیونها تومان بالغ می‌گردد، به کنار اما اینکه این همه بنر پلاستیکی تجزیه ناپذیر چه سمّ مهلکی در جان و تن طبیعت و محیط زیست مان خواهد ریخت، جای بسی درنگ و تأمل است.
 
http://www.hamdelidaily.ir/?newsid=18477

سروش هشترود...