بهای "گوهر پینه"

روحی که دغده های بزرگی دارد،
به سرگرمی نیارامد.
هر آن مردی که "درد آب و نان کودکان" دارد،
نیاساید.

امیری که به سر "اندیشۀ مردم"، به دل "شوق وطن" دارد،
همیشه جامۀ "احرام کار"ش را به تن دارد!!!

و اما؛
آنکه دائم جای راحت، جان آسوده، لباس عافیت جوید،
به دِیٰر؛
آخور و آبشخور،
به معبد؛
حور،
به تکیه؛
کاخ زرّین و بساطِ عیش و نوش و سور
و در منبر؛
همه از حوض و حیض و مستی و حور و پری گوید!
به مسجد هم هوس جوید!!

کجا اندیشۀ "تو"، "او" ، "شما"، "آنها" و "من" دارد؟
کجا درد وطن دارد؟
وی از "همّت" چه میداند؟
از اعجاز "تلاش و زحمت و خدمت" چه میداند؟
"زراعت" را چه میفهمد؟
بهای "گوهر پینه" به دست "قهرمانان فلاحت" را چه می فهمد!؟
نمی فهمد!!!

حمزه علی نصیری

 http://shereno.com/59627/54418/467458.html