آموزههای فراموش شدهی مدرسه و حقوق حقهی مغفول در مناسک محرمحمزهعلی نصیریصدای معلم ۱۴۰۱/۵/۱۵۱) هیئت عزاداری آقا زینال، هر شب ورودی اصلی شهرک را از سمت بلوار میبندد و اهالی شهرک برای رفت و آمد به خانهی خود، بیش از ده برابر مسافت معمولی به دور شهرک میچرخند تا از سمتی دیگر به سوی مقصد بروند آن هم اگر هیئتی دیگر و دستهای دیگر، راه را بر آنان و سایر عابران نبسته باشند. این یعنی تعرض آشکار و آگاهانه به حقوق دیگران، تحمیل خسران و زیان به مردم، اتلاف وقت و انرژی، مصرف سوخت بیشتر و ایجاد آلودگی بیشتر و کمک به شکلگیری فجایع زیست محیطی بیشتر...۲) هزاران لیوان و ظرف پلاستیکی یکبار مصرف و قوطی نوشابه و...، راه آب را در قسمت سرپوشیدهی جوی آب در محل تقاطع دو خیابان، بسته و در لاین کندرو جاده افتضاح به بار آورده است؛ آب و آشغالِ سر ریز شده در کف جاده و لیوانهای شناور در آن منظرهی شرمآور و مشمئز کنندهای را پدید آورده است که هم دیدنشان آزار دهنده است، هم برای خودروهای عبوری خطرساز است، هم سمّی بر جان طبیعت و نابودگرِ محیط زیست است، هم بیاحترامی عریان به شأن و جایگاه زیست انسانیست و هم لکهی ننگی بر پیشانی فرهنگ و اخلاق و مدنیت است.ساعت دوازده ظهر دو رفتگر نارنجیپوش زحمتکش شهرداری سوار بر اتاقک یک دستگاه وانتبار با بیل و جارو میرسند و برای رفع انسداد، تلاش میکنند اما آشغال انباشته شده در داخل جوی در قسمت سرپوشیدهی آن، آنقدر حجیم و چگال است که آن دو نمیتوانند موفق به رفع انسداد شوند. ناظر همراه، تیم مجهزتری را فرامیخواند؛ این بار چند نفر نارنجیپوش دیگر سوار بر نیسان آبی مجهز به میلههای بلند آهنی و فنر مخصوص و تعدادی کت و شلوارپوشبا خودرو سواری در محل حاضر میشوند و ب, ...ادامه مطلب
تقریری بر یک مصوبه؛ از یک قرن پیش تاکنون سایه به سایه به دنبال مدرسه, ...ادامه مطلب
فاجعهٔ# سقوط# طیف متوسط# در مدرسه#!صدای معلم ۹۷/۱۱/۹حمزه علی نصیری, ...ادامه مطلب
اگر در وبلاگ مدرسه کلمه درس است ، تا وبلاگ دیپلم کلمه بس است! روزنامه بهار ۹۷ / ۶ / ۱۹ حمزهعلی نصیری , ...ادامه مطلب
اگر مدرسهها اینگونه بودند... روزنامه بهار ۹۷/۵/۶ سخن نخستحمزهعلی نصیری, ...ادامه مطلب
بزرگترین دلیلِ ناکامی آموزشهای مدرسهای؛چرا فرزندان ما درسى براى بهتر زيستن نياموخته اند؟ تعدد زیاد مواد درسی مانع تعمیق آموختهها و سدّ راه مهارت آموزی است. حمزه علی نصیری ۹۵/۸/۲۳ روزنامه همدلی ص ۹ زمانی میتوانیم دست به اصلاح امور بزنیم که اولاً ضعف ها را بشناسیم و تقصیرات را بپذیریم، ثانیاً نیازهای راستین و حیاتی را بشناسیم و آنها را از نیازهای کاذب و لوکس و فانتزی تشخیص دهیم، ثالثاً تعصبات را کنار بگذاریم و باورهای مان را مورد باز بینی قرار دهیم و آنها را با محک عقل بسنجیم و از آن دسته از باورهایی که منطق درستی ندارند و یا بر بنیاد رویدادهای مقطعی و شرایط زمانی و مکانی خاص شکل گرفته اند دست برداریم، چهارم اینکه توان و ابزار و آزادی عمل برای اعمال اصلاحات را داشته باشیم. به نظر میرسد اولین مانع در برابر اصلاح امور باورهای رسوب کرده در بستر جویبار ذهن مان است؛ رسوباتی که موجب تصلّب شریانهای فکری شده و جریان و سَیَلان چشمۀ جوشان اذهان را دچار کُندی و وقفه نموده و حتّی آن را به ماندابی مشمئز کننده مبدل مینماید.تعصّبات و باورهای رسوب کرده در زلالِ چشمه سار ذهن و خیال، سبب کدورت قلمرو , ...ادامه مطلب